
Του Σταύρου Μαρίνη
Ο Σωκράτης η «ασκητική» του ζωή και το πάθος του για τον αθλητισμό.
Τι να πρωτογράψεις στο «στενό» πλαίσιο ενός κειμένου εφημερίδας; Πώς να αποτυπώσεις τον πόνο , την θλίψη , την οργή για μια δολοφονία που επιχειρεί να έχει από κάποιους ιδεολογικό μανδύα; Όχι οι δολοφόνοι του Σωκράτη δεν μπορούν να έχουν καμιά Ιδεολογία , κανένα άλλοθι , καμιά λογική εξήγηση για το έγκλημα που διέπραξαν. Όχι βέβαια ότι είχαν οι προηγούμενοι για να μην γίνονται παρεξηγήσεις αφού ο φόβος που προσπαθούν να σπείρουν με τέτοια χτυπήματα δεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε εμάς. Αλλά αρκετά ασχολήθηκα με τα κτήνη ας πάμε να σας μιλήσω για τον δικό μου Σωκράτη αυτόν που γνώρισα πριν 14 περίπου χρόνια στα γραφεία των εκπομπών ΖΟΥΓΚΛΑ και ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ , αυτόν που δεν σε απέτρεπε ως Αρχισυντάκτης από την έρευνα , που είχε έντονη προσωπικότητα , και ζούσε σχεδόν ασκητική ζωή. Δεν έπινε , δεν κάπνιζε , δεν έκανε καταχρήσεις. Πάθος του ο στίβος, θεωρούσε ότι ο αθλητισμός σε έσωζε όπως μου έλεγε από όλες τις κακές συνήθειες.