Ένα θέατρο του παραλόγου. Με νέους και παλιούς πρωταγωνιστές και εσένα θεατή. Να ακούς , να βλέπεις και να "συμμετέχεις" σε κάτι που δεν σου ανήκει. Και όλα αυτά γιατί εσύ δεν έχεις κάτι να συνεισφέρεις και ποδοπατείς τις επιθυμίες σου.
Ο μόνος ξεκάθαρος είσαι εσύ και όμως αυτό είναι τόσο καλά κρυμένο που ούτε με εγχείρηση δεν θα αποκαλυπτεί!!! Και καλείσαι να αποδείξεις την "αθωότητά" σου όταν πλέον δεν σε νοιάζει καμμιά εξέλιξη. Όταν σε ένοιαζε προτίμησες να παρατήσεις έναν άνισο αγώνα με ελάχιστες προοπτικές νίκης. Άλλωστε σε αυτές τις περιπτώσεις η Νίκη με την Ήττα είναι θέμα οπτικής γωνίας και κυρίως χρόνου. Ο τελευταίος είναι αυτός που αποδεικνύει πια ήταν η ΑΛΗΘΕΙΑ και κυρίως το πολυτιμότερο που χάνουμε κάνοντας μια λάθος επιλογή. Και άντε τώρα να βγαίνει ο κάθε Σταύρος και να σου γράφει πως αγαπάει τα λάθη του. Σε μπερδεύει σε κάνει να νιώθεις μ@λ@κ@ς και καθαρίζεις βρίζοντάς τον και προχωρώντας παρακάτω. Μάλιστα αφού θα επαναλάβεις τα λάθη σου γιατί κάποιοι το διαβάζουν έτσι δεν γίνεσαι καλύτερος και δεν προχωράς σου λένε. Και άντε τώρα να εξηγήσεις στον άλλο πως μια ζωή ΣΩΣΤΗ δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον. (Συνεχίζεται.....)
Σ.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου