ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΗ ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΩ

Tου Σταύρου Μαρίνη 

Καμιά ιδιαίτερη διάθεση δεν έχω για το σημερινό κείμενο. Περιμένω να δω τους αγώνες Ρεάλ-Λυών και Μάντσεστερ-Μίλαν. Διάβασα με προσοχή σήμερα όλα τα mail που στείλατε στο ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ για μένα. Εγώ διάλεξα να είμαι στα πλάγια άλλωστε τόσες αναρτήσεις για μη θέματα δεν τις άντεχα πάνω και κάτω από τα κείμενά μου. Ο σκοπός μου ήταν να τα διαβάζετε ανάμεσα από το μπούστο της Ζέτας με το κουνέλι και της Τζούλιας με την σαμπάνια. Αλλά με ένα χέρι είναι δύσκολο να κάτσεις και να προβληματιστείς με ένα κείμενο. Δεν πειράζει άλλωστε ο χώρος εδώ είναι καλύτερος και η "μοναξιά" δεν νομίζω ότι θα μου κάνει και τόσο κακό. Άλλωστε είμαι συνηθισμένος από πρακτικές απόρριψης των Ιδεών μου και κυρίως από πρακτικές υποβάθμισης μου πολλά χρόνια τώρα.


Δεν με στεναχωρεί τίποτα πια και κυρίως δεν με στεναχωρεί ότι δεν μπόρεσα να σας πείσω για το διαφορετικό του πράγματος. Προτιμώ να έχω πείσει ένα και μόνο άτομο και όχι όλους εσάς που με την εύκολη κριτική σας έχετε καιρό τώρα αρχίσει να μου την δίνετε στα νεύρα. Διάβασα λοιπόν και ένα μήνυμα που μου ζητούσε να γράψω κάτι για όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα και αφορούν κυρίως όσους είναι κατά εξακολούθηση κουτσομπόλιδες!!! Να πω δηλαδή την άποψή μου για όλον αυτό τον οχετό των μεσημεριανών εκπομπών που ασχολούνται με διάφορα θέματα μηδαμινής αξίας. Να πω δηλαδή πως άντεχα να δουλεύω στην Λαμπίρη και να ασχολούμαι με την Στέλλα Μπεζεντάκου, την Θώδη , την Σαρρή και ένα σωρό ανάξια αναφοράς άτομα. Και μάλιστα μου ζητούσε να αποκυρήξω δημόσια όλη εκείνη την περίοδο. Ο ίδιος βέβαια αναγνώστης έμπαινε και σε λεπτομέρειες για τις επιλογές μου δείχνοντάς μου ότι ήξερε όλη την πορεία μου στον χώρο της τηλεόρασης. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ για τις ακραίες του εκφράσεις για αγαπημένα μου πρόσωπα και αναρωτήθηκα γιατί θα έπρεπε να του απαντήσω και να απολογηθώ. Του απάντησα λοιπόν στο ψεύτικο mail του και στο ψεύτικο όνομα με το οποίο υπέγραφε. Και τώρα σας αναφέρω ένα απόσπασμα από αυτή την απάντησή μου: "Φίλε στην ζωή μου δεν μετανοιώνω για ότι  έκανα αφού δεν αδίκησα κάποιον, -αλλά μόνο τον ευατό μου -αλλά για όσα ήθελα και δεν έκανα. Μπορεί να είναι λίγα αυτά μπορεί και πάρα πολλά. Χάθηκαν πολλά χρόνια ,συγκεντρώθηκαν πολλές εμπειρίες, κουράστηκα , μάτωσα, τσαντίστηκα, απογοητεύθηκα αλλά δεν άλλαξα έμεινα ο Σταύρος της εφηβείας με όλα αυτά τα αρνητικά που εσύ ,λες και με ξέρεις πολύ καλά μου καταλογίζεις ανώνυμα στο γράμμα σου αυτό. Σε ευχαριστώ που μου θυμίζεις πόσο ανώριμος και ανόητος είμαι και σου υπόσχομαι να κάνω ξανά τα ίδια λάθη. Άλλωστε χωρίς αυτά τώρα δεν θα υπήρχε αυτό το blog για να λες την άποψή σου" Αντίο φίλες και φίλοι και μακρυά από όσους λένε ότι θέλουν το καλό σας. Τσεκαρισμένο αυτό, το καλό το δικό τους πολλές φορές είναι καταστροφικό για εσάς. Μα γιατί δεν μας αφήνουν επιτέλους να κάνουμε και ένα λάθος μπας και αυτοί θα το πληρώσουν;