Δεν είναι δυνατόν να βλέπεις ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό και να λες θα περάσει!!!

Δεν θυμάμαι καμιά άλλη χρονιά την σημερινή μέρα να είχα τόσο μελαγχολική διάθεση. Και δεν είναι βέβαια φέτος αιτία το συνηθισμένο σλόγκαν με τα χρόνια που περνάνε και τα ωραία που πέρασαν.
Ούτε το μισοάδειο ποτήρι που βλέπω ως γενικά "απαισιόδοξος".

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πραγματικότητα που δεν είναι ανεκτή. Και βέβαια το πρόβλημα αυτό δεν είναι θέμα οπτικής γωνίας αλλά η ίδια η ζωή μας.

Δεν μπορείς π.χ όταν οι φίλοι σου ξενιτεύονται για μια "καλύτερη" ζωή εσύ να είσαι εδώ και να λες πως όλα θα πάνε καλά.

Δεν είναι δυνατόν να βλέπεις ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό και να λες θα περάσει!!

Δεν είναι δυνατόν να πιστεύεις πως η Ελλάδα προ του 2007 θα αναβιώσει και πάλι σύντομα.

Δεν είναι δυνατόν να ζεις με δανεικά!!

Όταν σου "πυροβολούν" τα όνειρα σκοτώνουν κάτι περισσότερο από σένα.

Εάν σκοτώσουν την ψυχή σου καμιά "ζωή" δεν έχει αξία. 

Και δυστυχώς για τους ευχάριστους "νεκροθάφτες" μας η ΕΛΠΙΔΑ κερδίζει πάντα τον φόβο.

Η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα αυτοκρατοριών που γκρεμίστηκαν όταν έχασαν την ΗΘΙΚΗ τους εάν και ήταν φόβητρο για τους ξυπόλητους και πεινασμένους υπηκόους τους.

Δεν έχω κάτι άλλο να σας πω παρά μόνο πως η ΑΓΑΠΗ και η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ δεν είναι πλέον τα μόνα ζητούμενα.

Ο αγώνας για να διώξουμε τους φόβους μας πρέπει να είναι αδιάκοπος.

Ο Έλληνας δεν έμαθε να ζει υπό ζυγό και θα νικήσει ή θα πεθάνει πολεμώντας





Σ.Μ