Γιατί Θεέ μου;

Γερά νεανικά σώματα αλλά γερασμένες ψυχές. Κόσμος που περιφέρεται αδιάκοπα αναζητώντας λύτρωση από τον ίδιο του τον εαυτό.
Θλίψη , απογοήτευση και παράλληλα ηδονές που ξεθωριάζουν και σβήνουν εν μια νυκτί.

Διαλυμένη κοινωνία οικονομικά αλλά κυρίως ηθικά.

Και φέτος Ανάσταση δεν είδαμε... Και φέτος η ελπίδα κερδήθηκε από τον φόβο της μοναξιάς , της απόρριψης , του θανάτου.

Λαμπάδες άναψαν αλλά η θυσία του Θεανθρώπου δεν έφτασε σε όλα τα σπίτια.

Ο Γολγοθάς συνεχίζεται για δισεκατομμύρια συνανθρώπους μας σε κάθε γωνιά της Γης.

Ευχές για Ανάσταση και παντού "πτώματα". Θύματα μιας κοινωνίας που δεν σέβεται τίποτα άλλο παρά μόνο τους οικονομικά ισχυρούς.

Δικαιοσύνη για όσους έχουν χρήματα, υγεία για ασφαλισμένους , εγκληματικότητα και βία που καταστρέφει κάθε τι όμορφο.

Ωραία λόγια μα κακές  πράξεις από όσους έχουν τις τύχες των λαών στα χέρια τους.

Η Εκκλησία να προσπαθεί να συμβάλει σε αυτή την παραφωνία με δηλώσεις κληρικών της που στάζουν φαρμάκι και μίσος.

Η Χριστιανική Αγάπη και αυτή ζητούμενο σε μια κοινωνία που δεν δείχνει να πολεμάει. Έχει παραδοθεί ολοκληρωτικά στο κακό.

Είναι δύσκολο στις μέρες μας να ξεχωρίσεις το ποιος πράττει το Αγαθόν. Μπλεγμένα όλα αφού η Πολιτεία φαντάζει άδικη και απρόσωπη.

Ο Πολίτης έχει μετατραπεί σε έναν απλό νούμερο που συμπληρώνει έναν ΟΧΛΟ που διψάει για αίμα και εκδίκηση.

Εχθρός ο οποιοσδήποτε μιλάει στη λογική της Αγάπης. Αλληλεγγύη για το θεαθήναι και πολιτισμός της αρπαχτής.

Όλα πλέον είναι τόσο λίγα για να δώσουν όραμα στις νέες γενιές. Το μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου σαν μια κακοστημένη παράσταση χωρίς βαθύτερο νόημα.

Όλα εφήμερα , αγώνας για επιβίωση καμιά σκέψη για ευ ζην.

Δύσκολο να περιγράψει κανείς πως νιώθει όταν τα πάντα γύρω του φαίνονται τραγικά. Λέξεις δεν χωράνε όπου ο πόνος ξεπερνάει ακόμα και την πιο νοσηρή φαντασία.

Η αλήθεια θηλιά στο λαιμό , και οι εκατόμβες των θυμάτων αναμενόμενες. Και πάνω που το άγχος έχει κυριεύσει τους πάντες, η φωνή ενός  παιδιού να φωνάζει στον Πατέρα του.

Πατέρα γιατί με θυσίασες; 

2014 χρόνια μετά η Θυσία του μοιάζει γράμμα κενό σε έναν κόσμο που δεν αλλάζει αλλά παραμένει σταθερά προσηλωμένος στο κακό.

Και εύλογα αναρωτιέται κανείς

Γιατί Θεέ μου;