Τελεσίδικα τραγικός......

Είναι προτιμότερο να είσαι ένοχος παρά να νιώθεις. Σκεπτόμενος τα ανθρωποειδή που σκότωσαν στο ξύλο τον Αλβανό βαρυποινίτη (διαβάσατε σχετικά στο ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ) ετοιμάζομαι να σας ευχηθώ "καλό" μήνα με ένα κείμενο που θα προτιμούσα να μην είχα γράψει.

Όχι γιατί θεωρώ πως δεν είναι καλό να γράφονται τα πάντα αλλά γιατί έχω πλέον καταλάβει πως ο καθένας από εσάς εκεί έξω καταλαβαίνει την δική του "αλήθεια" σε έναν κόσμο που έχει αποφασίσει να "ζει" από συνήθεια και να αναπνέει ζητώντας τιμωρία για όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό του.

 Σε μια τόσο υποκριτική κοινωνία είναι αδιανόητο να "επιβιώσουν" όσοι θεωρούν πως αυτός ο κόσμος έχει ουσιαστικά "πεθάνει".

 Κοιτάξτε γύρω σας και θα καταλάβετε σε τι ζούγκλα ζείτε. Κοινωνία που διψάει για εκδίκηση , χωρίς ίχνος ανθρωπιάς που ακόμα και η Θρησκεία ξεχωρίζει τους πάντες με βάση τα συμφέροντά της και περιμένει από το ξανθό γένος να αναβιώσει έναν μεγαλοπρεπή "Βυζαντινό Πολιτισμό"!!!

Σύγχυση εννοιών , λέξεων και φυσικά συναισθημάτων αφού καμιά Ιδεολογία δεν είναι στον κόσμο των Ιδεών του Πλάτωνα αλλά όλες αντιμάχονται σε έναν φθαρτό υλικό κόσμο που σου προκαλεί τις περισσότερες φορές αηδία.

Ξαφνικά όλοι έγιναν τιμωροί και βλέπουν τα αδικήματα των άλλων όχι όμως και τα δικά τους. Βολικό να βλέπεις πάντα τις αδυναμίες του άλλου αλλά καθόλου χρήσιμο για να προχωρήσεις να ζεις με μια ηθική που πλέον δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από την ανηθικότητα.

Και έτσι το μόνο που τελικά ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα (πλέον δεν είμαι σίγουρος ούτε για αυτό) είναι πως οι πρώτοι έχουν τύψεις ενώ τα δεύτερα μάλλον δεν έχουν.

Η επιβίωση πλέον έχει αντικαταστήσει το ευ ζην και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ζει για να επιβιώσει με οποιοδήποτε κόστος. Ίσως να ήταν και πάντα έτσι αλλά τουλάχιστον κάποιοι φιλοσοφούσαν το διαφορετικό.

Σήμερα φιλοσοφούν το εφήμερο , το πρακτικό , το "χρήσιμο" αλλά και συνάμα παντελώς άχρηστο για όσους έμαθαν να παραχωρούν τα πάντα για να κάνουν τον άλλο να νιώσει λίγο καλύτερα.

Και πλέον κριτής όλων μας μια κοινωνία που κανιβαλίζει και μια Θρησκεία που το "παλεύει" να κρατήσει το μήνυμα της Αγάπης ζωντανό.

Υποκριτικά κείμενα , εύκολη κριτική , και κυρίως εγωισμοί που μας κρατάνε μακριά από τα θέλω μας και την αληθινή Αγάπη.  Μια κοινωνία του ΠΡΕΠΕΙ και εμείς ουραγοί της χαμένης μας ευτυχίας. Γιατί χωρίς τύχη , χωρίς καλή τύχη(ευ-τυχία) τίποτα δεν προχωράει.

Αλλά όχι δεν είναι δυνατόν να κινούμαστε για πάντα επικαλούμενοι κάτι το οποίο μας είναι αδύνατο να ελέγξουμε. Επομένως παραμένουμε με τις τύψεις μας και προσπαθούμε να αποχωρούμε όταν κάνουμε τους γύρω μας δυστυχισμένους.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι για το πόσο σας "βαραίνουν" τα κείμενα αυτού του blog και εάν είναι σωστό να μοιράζεται κάποιος αλήθειες που η κοινωνία δεν αντέχει. Γιατί εάν τις άντεχε θα ήταν διαφορετική μπορεί να ήταν και χειρότερη αλλά σίγουρα διαφορετική.

Γιατί σίγουρα η ευαισθησία προϋποθέτει υγιής κοινωνία γιατί άμα είσαι πραγματικά ευαίσθητος πολλές φορές δεν προχωράς σε μια "χημιοθεραπεία" που θα σου καταστρέψει με μαθηματική ακρίβεια όλα τα κύτταρά σου.

Όταν λοιπόν μια κοινωνία είναι τόσο άρρωστη ο πραγματικά ευαίσθητος "αποχωρεί" στην προσπάθεια του να μην "πεθάνει" μαζί της. Δεν κάνει τίποτα δηλαδή παραπάνω από το να την αφήσει να "πεθάνει". Και μετά ο ίδιος ζει με τις τύψεις του.

Άλλωστε πως να αλλάξεις την ζωή σου σε μια κοινωνία που τα πάντα κινεί το χρήμα; Τι θα επικαλεστείς πως δεν είσαι ικανός ή τυχερός να το εξασφαλίσεις;

Όταν όλοι(ή οι περισσότεροι)  ζηλεύουν αυτόν που ζει άπληστα μέσα στην ψεύτικη ευδαιμονία του, κανένας "δαίμονας" ή "Θεός" δεν μπορεί να μας σώσει.

Ούτε καν οι τύψεις μας...... Τελικά γίνεσαι τελεσίδικα τραγικός με την έννοια που οι Αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν δώσει στην τραγωδία. Αλλά ποιος μπορεί να μιλήσει πλέον για τους Αρχαίους μας προγόνους χωρίς να νιώθει ντροπή και τύψεις για το "πούλημα" που τους κάναμε.

Η "Ακρόπολη" μας θυμίζει απλώς πως κάποτε εδώ γεννήθηκε η Φιλοσοφία , η Δημοκρατία , η Ηθική και σήμερα ανάξιοι απόγονοι λαμπρών προγόνων δολοφονούν έναν φυλακισμένο για να δείξουν την μαγκιά τους σε μια κοινωνία που τους επιδοκιμάζει!!

Αιδώς Αργείοι.....

Σ.Μ