Πόσο έχω βαρεθεί αυτούς τους τελευταίους μήνες και πόσο μου έχει λείψει αυτό το ιστολόγιο. Πολλές φορές αναρωτήθηκα εάν θα έπρεπε να γράφω μόνο εδώ αφού έτσι νιώθω πως γράφω κάτι που δεν έχει σχέση με όσα μας στεναχωρούν και μας κάνουν να αγχωνόμαστε καθημερινά.
Οι ανέμελες εποχές δείχνουν να έχουν περάσει και η ΕΛΠΙΔΑ που ήρθε με την ψήφο ενός 37% περίπου του Ελληνικού Λαού δεν με κάνει περισσότερο αισιόδοξο από πριν.
Άλλωστε δεν περιμένει κανείς να σωθεί συλλογικά αλλά ατομικά σε αυτή εδώ την ΖΩΗ για αυτό και μας έχουν απομονώσει τόσα χρόνια από το διαδίκτυο οι δήθεν θιασώτες της "Δημοκρατίας" και του πλουραλισμού!!
Σήμερα λοιπόν είπα να σας γράψω για τις μέρες αυτές που όλοι περιμένετε και κάτι.
Αλλά δεν θα ήθελα να γράψω κάτι τετριμμένο και κοινότοπο!! Άλλωστε οι αναλύσεις δίνουν και παίρνουν και διάφοροι επικοινωνιακοί δίαυλοι πλουτίζουν με την δική σας αφέλεια στο να παρακολουθείτε την δυστυχία σας.
Αισιόδοξα (ναι έχω και τέτοιες περιόδους) βλέπω τα πράγματα για το επόμενο διάστημα αφού έχω την περίεργη αίσθηση πως κάπου εδώ τελειώνει η πορεία μου.
Δεν αναπολώ σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ και σκέφτομαι πως να γεμίσω τον λίγο χρόνο που μου απομένει με πράγματα απλώς διαφορετικά από όλες τις κακές μου συνήθειες αλλά δυστυχώς δεν βρίσκω τίποτα πέρα από όσα τόσα χρόνια έβαλα πάνω από το κεφάλι μου!!!
Κουράστηκα ειλικρινά να ψάχνω καινούργια "αντικείμενα" για να δεθώ μαζί τους , νιώθω αυτάρκης με το ΤΙΠΟΤΑ και συνήθισα πλέον τόσο πολύ τις μνημονιακές μου νέες συνήθειες που χαίρομαι ειλικρινά που τελειώνουν!!
Με δυο λόγια αυτά τα τέσσερα χρόνια πήρα το μάθημά μου αλλά δυστυχώς θα βρισκόμουν και πάλι μεταξεταστέος εάν είχα χρόνο ή την ευκαιρία να επιλέξω πάλι τα ίδια ή διαφορετικά πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου