Δεν είναι στάση ζωής να καταρρέεις ακόμα και εάν πιστεύεις πως όλα έχουν χαθεί. Και βέβαια σε αυτό το πιστεύεις κρύβεται και το μυστικό της κακής ψυχολογίας και της κατάρρευσης. Σήμερα επειδή σας "βαρύναμε" τις προηγούμενες μέρες θα σας κάνουμε απλώς μαθήματα λογικής που βοηθάνε όλους μας όταν νομίζουμε πως ο κόσμος μας τέλειωσε!!
Τότε έχουμε δυο επιλογές ή "πεθαίνουμε" και εμείς μαζί του ή ξεκινάμε από την αρχή να οικοδομούμε έναν νέο. Το δεύτερο σαφέστατα πιο εύκολο!! εάν φανταστεί κανείς πως στις περισσότερες περιπτώσεις ο κόσμος που "πέθανε" είναι προκλητικά ειρωνικός απέναντί μας και μας "φωνάζει" όχι μόνο τα λάθη μας (που θα ήταν έστω λογικό αλλά ΑΝΗΘΙΚΟ) αλλά μας φορτώνει ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ και τα δικά του. Για όλα φταίμε και φυσικά δεν ωφελεί η παραδοχή των δικών μας λαθών αφού σκοπός δεν είναι να πάρουμε μάθημα αλλά να καταστραφούμε αφού καλούμαστε στην ουσία να πιστέψουμε ένα σωρό ΨΈΜΜΑΤΑ έτσι απλά επειδή ο άλλος έχει ανάγκη να τα φορτώσει σε κάποιον!!! Ας πάμε λοιπόν στα εύκολα και σε ανθρώπους που δεν αρέσκονται στο να μας υποτιμούν και μας σέβονται. Τι να τον κάνεις λοιπόν να ζεις σε έναν κόσμο που ελάχιστα τον ενδιαφέρει πως νιώθεις , τι σκέφτεσαι γιατί πολεμάς; Τι να κάνεις έναν κόσμο που προσπαθεί να σε εξοντώσει προτάσσοντας μια ηθική που μιλάει για αντίποινα και για φυσικούς Νόμους; Δράση-Αντίδραση σου λέει φίλε. Έτσι απλά και όμορφα. Λάθος κατάλαβες , λάθος πίστεψες , λάθος εκτίμησες και φυσικά πρέπει να μην είσαι καλά για ό,τι έκανες. Ακόμα και εάν παραδεχθείς πως έκανες λάθη μην επιτρέψεις ΠΟΤΕ σε κάποιον να ισοπεδώσει την ΗΘΙΚΗ σου εκτός και αυτός ο κάποιος είναι ΑΓΙΟΣ. Για αυτό λοιπόν φιλενάδα έχεις μόνο την δεύτερη επιλογή. Το τι πίστευες εσύ δεν αφορούσε τον παλιό σου κόσμο. Το τι κατάλαβες ούτε αυτό ήταν σημαντικό. Η δική σου προσπάθεια καταπίεζε την ελευθερία του άλλου και η εμμονή σου ήταν απλώς σύπτωμα της "αρρώστιας" σου. Το όφελός σου ΜΕΓΑΛΟ αλλά εσύ δεν το εκτίμησες!!! Και φυσικά τιμωρήθηκες και θα τιμωρείσαι όπως σου ΑΞΙΖΕΙ!! Ωραίος κόσμος "αγγελικά" πλασμένος αυτός ήταν ο κόσμος σου , αυτόν παράτησες έστω με λάθος τρόπο. Έπρεπε να κάτσεις και να υπομείνεις , να δώσεις μάχη για να διεκδικήσεις και άλλο χαμένο χρόνο. Να περιμένεις την Ελεημοσύνη που θα ονομαζόταν Αγάπη. Αλλά εσύ έφυγες. Δικαιώθηκες για την επιλογή σου πλέον ούτε αυτό έχει σημασία. Για να γλιτώσεις όλα αυτά την επόμενη φορά θα υπολογίζεις πάντα και τις δικές σου ανάγκες.
Άλλωστε τι αξία έχει ένας κόσμος που δεν καταλαβαίνει τις ανάγκες σου;
(Συνεχίζεται..........)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου